De laatste loodjes

De laatste kilometers ( 4172 t/m 4270)

De dagen die we in Mazama zijn verblijven bij Marry. Ze runt een soort van trail angel camping speciaal voor PCT hikers. Ze is zelfs van Las Vegas naar hier verhuisd  om dit te kunnen doen. Ze doet de was voor de hikers en brengt en haalt je op bij de winkel of het begin van de trail. 

Na een verblijf van twee nachten vertrekken we op dinsdag naar de trailhead om aan de laatste 100 km naar de Canadese grens te beginnen. Als snel loopt de trail hoog de bergen in worden we getrakteerd op prachtige uitzichten waar ik ondertussen gewend aan ben geraakt.  Door  bijna alle andere wandelaars die we tegenkomen worden we gefeliciteerd met het ( bijna) volbrengen van de trail. Door al deze felicitaties begint het in te zinken dat het einde nu echt dichtbij aan het komen is. En loop ik in gedachten de avonturen die we beleefd hebben nog eens na in mijn hoofd. Op woensdag middag passeren we Harts pas. Dit is de plek waar we weer naar terug moeten lopen na het bereiken van de grens gezien we geen visa hebben om Canada binnen te komen. De grens is vanaf hier nog 50 km verwijderd. Doordat er terug gelopen dient te worden van de grens komen we nu ook de hikers tegen die een of twee dagen voor ons zijn. Hier zitten oude bekende tussen die we in sommige gevallen al maanden niet meer gezien hebben. En die we natuurlijk feliciteren met het behalen van de grens. Sommige zijn ontroerd andere vonden het einde een anticlimax en weer andere gaan direct door naar een volgende lange afstandswandeling. 

Will en ik bereiken op donderdag tegen 17.00 uur het moment en het officiële einde van ons avontuur.  

Voor we terug keren verblijven we de nacht op een kampeerterrein op Canadese grondgebied. 

Ons plan was eigenlijk om de route terug in andere halve dag te gaan doen. Maar tijdens deze terugtocht worden we overvallen door kort maar heftige noodweer. En horen we een stuk verder op de berghelling de bliksem inslaan wat leidt tot een beginnende bosbrand.

Gezien wij de enig zijn die op dit moment in de buurt zijn en in de richting van Harts pas lopen besluiten we het gehele stuk vandaag af te leggen zo dat we de ranger kunnen waarschuwen die bij de pas gevestigd is. 

Als we de laatste tien kilometer aan het afleggen zijn waarbij de trail langs een van de berghellingen loopt, met de ondergaande zon in onze rug is het echt aan het binnen komen dat dit het laatste stuk is van een geweldig avontuur. 

Bij het bereiken van de pas stellen we de ranger op de hoogte van de brand. Die op haar beurt zorgt dat er een helikopter op het gebied afgestuurd wordt. 

Verder is er een trail angel aanwezig die ons voorziet van een koud drankje en pizza  🍕. 

Wat een afsluiting van deze reis. 🥹

Als laatste wil ik iedereen bedanken die deze verhalen gevolgd heeft en me op verschillende manieren gesteund heeft om dit avontuur te kunnen volbrengen. 

In het bijzonder Tanja en mijn ouders.