Deel 5

Dag 24. 

Buiten regent het. Heb dan ook nog geen haast om te vertrekken. Na een warme douche en een uitgebreid ontbijt zoek ik de spullen bij elkaar en laad de tassen in.  De fiets heeft hier de afgelopen dagen mooi droog in de kelder kunnen staan. Wanneer ik eenmaal buiten sta is het net droog aan het worden 😎. 

Na ongeveer 20 minuten door de stad te slalommen wordt het wat rustiger en kom weer langs de Donau uit. Had niet het plan om veel kilometers te doen vandaag, maar wanneer ik de eerste camping bereik blijkt deze gesloten. Ook camping nr 2 is dicht 😕. Heb ook nog geen eten voor vanavond dus ga eerst opzoek naar een supermarkt. Natuurlijk ligt er weer niets op de route en ben ik genoodzaakt om 10 km om te rijden. 

Wanneer ook kampeer plek nr 3 niets blijkt te zijn is het wel mooi geweest. Na wat zoeken vind ik een prima plekje voor de tent. Dan maar ge douche vanavond. 

Dag 25

Rond half zeven in de ochtend komt er een kudde schapen aan de tent voorbij. Dat is me nog wat te vroeg om er al uit te gaan dus draai me nog eens om. Iets voor negen sta ik gepakt en gezakt klaar om richting Balatonmeer te fietsen. Na een klein uurtje is er een oversteek via een pond over de Donau. Zie hem net wegvaren bij aankomst. Maar wanneer deze terug is aan mijn zijde is het kennelijk tijd voor pauze. Het duurt bijna een uur voor dat ik eindelijk de oversteek kan maken.  Eenmaal aan de andere zijde zie ik vooral heel veel akkerbouw om me heen. De weg is zo lang en vlak dat je bijna zou gaan denken de ronding van de aarde te kunnen zien. 

Eenmaal bij het meer aangekomen is duidelijk te zien dat het vakantie seizoen voorbij is. De meeste hotels en campings liggen er verlaten bij. Desalniettemin is het uitzicht over het meer prachtig.

En wanneer ik mijn tentje heb staan op een van de weinige plekken die wel open is, kan ik het niet laten om het ergste vuil van de dag er eerst af te spoelen met een duik in het meer. 

Dag 26

Hier kunnen we kort over zijn. Had een dagje aan het meer gepland, maar het weer is omgeslagen. De gehele dag is het wat wisselvallig waardoor ik niet veel meer doe als naar de winkel gaan een een stuk langs het meer af wandelen. 

Dag 27

Word waker van de wind die de tent 🏕️ laat schudden. Het is vier uur s’nachts. Een tijdje blijf ik nog liggen maar de wind lijkt in kracht toe te nemen. Gezien het nu nog droog is en ik niet kan inschatten hoeveel harder het nog gaat waaien. Zoek ik snel de spullen bij elkaar en breek de tent af. Op de camping is een gezamenlijke keuken. Geloof niet dat daar nu iemand gebruik van maakt . Sleur de fiets en de  tassen daarheen en gooi mijn matje op de grond. Hierdoor kan ik nog mooi een paar uurtjes verder slapen. 

De wind wil maar niet gaan liggen, wanneer ik weg fiets begint het ook nog te regenen. De jas die ik mee genomen heb blijkt niet meer de beste te zijn om de regen buiten te houden. Na een half uur ben ik al doorweekt. Ook de telefoon wil niet meer opladen. De laad kabel lijkt stuk te zijn. Probeer verschillende winkels, maar het is zondag. En het enige wat open is zijn tank stations en supermarkten. Die blijken dus geen i-phone kabels te verkopen. Wanneer ik in een van de supermarkten en Duits echtpaar aanspreek zijn ze zo aardig om me een kabel van hun te geven. En net op tijd heb nog maar 3% over. En zonder telefoon  ook geen route. 

De regen blijft maar aanhouden. Verkleumd neem ik mijn lunch in een bushokje. 

Wat verder op de route stuur de navi me een onverhard pad in. Dit blijkt klei te zijn en nog voor ik honderd meter verder ben zijn de wielen al zo aangeladen dat deze niet meer rond gaan. 

Hier kan ik dus niet door. Het dwingt me wel om een extra 10 km om te rijden. En met al  de klei tussen de tandwielen schakelt het ook niet best meer. 

Geloof dat ik wel genoeg ellende voor de dag heb gehad. Dus bij de eerst volgende grote plaats zoek ik een wasstraat om de fiets af te spuiten. En check me zelf in bij een hotel. 

Ook de eigenaar van het hotel verteld me dat ik waarschijnlijk wel een warme douche kan gebruiken 😅

Dag 28

Het nog wel bewolkt, maar in ieder geval gestopt met regen. Trek de klamme kleding van gisteren aan en zet koers naar de Kroatische grens. De afgelopen dagen volgt de navigatie voornamelijk de hoofdwegen. En rijd de lange stukken tussen de dorpen in op de rijbaan. In het stadje Mohacs maak ik de laatste Hongaarse florinten op en steek even later de grens met Kroatië 🇭🇷 over.

Heb een camping op het oog, maar wanneer ik deze halfweg de middag bereik is het eigenlijk nog te vroeg om te stoppen. Ook gezien het fietsen wel lekker gaat. Dus maar een stukje extra. Tegen de tijd dat ik een slaapplek ga zoeken is deze natuurlijk nergens te vinden. Rijd nog een paar uur door en vind uiteindelijk een klein veldje tussen de wijngaarden. Het stikt er alleen wel van de muggen 🦟. Zo snel mogelijk zet ik de tent op en verstop me voor de rest van de avond daar binnen. 

Dag 29

De eerste uren van de dag is het mistig en volg ik weer een van de hoofdwegen naar Iiok. Bij het eerste terras is het tijd voor koffie. Daar raak ik in gesprek met een lokaal die me adviseert om een bezoek te brengen aan het wijnhuis van het dorp. Hier komt ( schijnbaar) de witte wijn vandaan die lange tijd door het Brits koningshuis werd gedronken bij speciale gelegenheden. De oude wijnkelder blijken vandaag gesloten, maar kan het niet laten om een klein glaasje van de wijn te proberen. 

Hierna steek ik de brug naar Servië 🇷🇸 over. 

Weer een stempel erbij in het paspoort 😃. 

En er loopt zowaar een goed fietspad naast de Donau wat me tot aan Novisad brengt. Het is een mooi stuk om te rijden en het zonnetje is ook weer door gekomen. Hier ga ik een nachtje in een hostel. Heb dan nog mooi de tijd om wat van de stad te zien. Morgen nog 100 km tot aan Belgrado. 

Dag 30

Buiten de stad beginnen de heuvels weer. Als ik aan de voet van een lange klim een oudere man op een trekker inhaal gebaard hij me om aan zijn kar vast te houden. Op deze manier kan ik mooi mee liften. Halfweg de klim draait hij af en mag de rest op eigen kracht gebeuren. Op sommige stukken lijkt het vlak maar is het fink trappen om vooruit te komen, dan weer zie ik enkele heuvels en lijkt de weg omhoog te lopen maar ga er zonder moeite overheen. 

Blijf er wel het tempo inhouden zo dat het nog vroeg middag is wanneer het hostel in Belgrado bereikt wordt. Op deze manier heb ik nog rustig de tijd om mijn spullen uit te zoeken, nogmaals te wassen en de fiets te stallen voor de komende paar dagen. Morgen ochtend vlieg ik naar huis om een paar dagen met de familie weg te gaan