Chester naar Etna

Dag 90.     2142 t/m 2167

Voor we Chester verlaten doen we onze inkopen en moet Will nog een lek in zijn luchtbed zien te plakken. 

Eenmaal terug op de trail schieten de kilometers goed op. Enkel zijn we een beetje beperkt in hoever we kunnen komen vandaag. Het is niet toegestaan om in Lassen nationale park te kamperen. En dus zoeken we net voor de grens een slaap plek. 

Het nadeel is wel dat het hier stikt van de muggen 🦟 Hoewel deze normaal niets van me moeten hebben maken deze beesten daar een uitzondering op. 

Binnen now time zitten er een stuk of twintig op mijn lijf. 

Snel zetten we de tentjes op om ons binnen te kunnen verstoppen. 

Dag 91.    2167 t/m 2212

Halverwege de nacht schrik ik wakker van het geluid van doormidden brekende takken. Op far out ( de app die we gebruiken voor navigeren) stond vermeld dat er veel beren actief zijn in dit gebied. En ondanks dat we ons eten wel in een boom gehangen hebben ben ik er zeker niet gerust op. 

Na een paar minuten besluit ik toch maar buiten de tent te kijken 🫣 Voorzichtig rit ik de tent open en kijk de duisternis in. 

Op zo’n vijf meter van mijn tent staat er een hert te grazen. Als het dier me opmerkt kijkt het me schaapachtig aan en sjokt op zijn gemak weg. 😮‍💨

Na een onrustige nacht vertrekken we weer. 

Ook Lassen park is zwaar getroffen door de bosbranden. Maar tegen het einde van de middag hebben we het ergste hiervan gehad en komt er weer wat groene vegetatie om ons heen. 

Tegen 19.30 vind ik het wel mooi geweest voor vandaag en vinden we een plekje om te overnachten. 

Dag 92.    2212 t/m 2252

Zeker geen saaie dag vandaag. Het is nog 5 km naar Old Station. En dat is ook precies wat het is een oud tankstation met daarnaast een restaurant. Hier doen we ons 2e ontbijt. Milkshake en een muffin. Hierna lopen we een klein stukje om voor we terug gaan naar de trail. Er is hier een ondergrondse lava tunnel die je kunt bezoeken. Hij is maar 300 meter lang en je kunt er doorheen lopen zodat je aan de andere zijde weer naar boven kunt. 

Best indrukwekkend om met een hoofd lampje op doorheen te gaan. 

Terug op de route komen we naar een paar uur langs het trail angel café. Hier staat een camper geparkeerd en de eigenaar verteld ons dat hij hier 4 maanden verblijf om hikers van eten en drinken te voorzien. Tevens vraagt hij ons om onze naam aan zijn kunstwerk toe te voegen. 

Na een koud blikje cola genuttigd te hebben gaan we weer verder.  De route is redelijk vlak en volgt zowat de gehele dag de boven rand van een ravijn. Deze lijkt ooit ontstaan te zijn door een aardbeving.  In de verte hebben we een prachtig zicht op Mount Shasta. 

Halverwege de middag verstijf ik in een keer. En klein stukje voor me ligt er een slang over de trail. Gelukkig glipt het beest snel weg. 

We vervolgen de middag in de hitte, wat wel weer wennen is na het weer van de afgelopen weken. 

De avond maaltijd maken we bij een water cash. Dat scheelt weer extra water mee moeten dragen. En zo kunnen we na de maaltijd nog wat kilometers maken. 

Will gaat deze keer voorop. Als we even onderweg zijn hoor ik in eens naast me een hard geratel. Ik schrik me dood en als ik omkijk zie ik een slang net achter me in het hoge gras verdwijnen. We zijn hier dus beide overheen gestapt zonder dat we hem zagen. 😰

Dag 93.   2252 t/m 2282

Het ontbijt nuttig ik vanochtend met de luifel van mijn tent gesloten. Buiten hoor je de muggen 🦟 rond zoemen. Dus zorg ik er voor dat mijn tas zo ver mogelijk ingepakt is voor ik er uit ga om deze af te breken. En dan zo snel mogelijk weg hier. 

We zijn onderweg naar de plaats Burney. We hebben al vooruit gebeld en we kunnen verblijven in de recreatie ruimte van de Word of life church. 

De 30 kilometer trail die we nog moeten afleggen is voornamelijk omringd door grasvelden en lage struiken. Daardoor loopt ook vandaag de temperatuur weer snel op. 

Onderweg komen we een sectie hiker tegen die van noord naar zuid loopt. Hij waarschuwt ons dat er een paar honderd mile verder nog erg veel sneeuw op de trail zou liggen 😩. En we dachten er net van af te zijn!

We vervolgen onze weg en komen vroeg middag aan bij de weg die naar Burney lijdt. 

Als vrij snel hebben we een lift te pakken. En staan we bij de recreatie ruimte van de kerk. 

Tijd om weer eens onder een douche te gaan , de was te doen en natuurlijk veel eten. 

Dag 94/95.    2282 t/m 2306

We doen een zero dag in Burney. Dat hadden we vooraf niet zo gepland, maar het is hier goed vertoeven en er wordt regen verwacht voor vannacht. Daarbij zou Will graag de mis bijwonen die morgenochtend gehouden wordt. Om onszelf een beetje bezig te houden en om eens wat anders te eten. Besluiten we om vanavond zelf te koken. 

Verder doen we het rustig aan. 

Na dat we klaar zijn met de avond maaltijd komen er nog twee hikers binnen. 

We kletsen nog even voor we gaan slapen. 

De volgende ochtend slapen we uit en genieten ik van een ontbijt met zelf gebakken pannenkoeken en yoghurt met vers fruit en granolla. Will gaat naar de mis en als deze klaar is pakken we onze spullen en gaan we terug naar de trail. 

We komen eigenlijk al vrij direct in de buurt van  Burney falls. Het is een kleine d-tour maar zeker de moeite om te gaan bekijken. Wanneer we het parkeerterrein oplopen komen we een stel tegen die we al niet meer gezien hebben sinds halverwege de siërra’s. 

Na het zien van de waterval vervolgen we de route. Het is veelal dicht bebost gebied met veel varens en struiken tussen de hoge bomen. 

Onderweg steken we nog een stuwdam over. 

Als we om zeven uur de beoogde kampeer plek bereiken blijkt deze helemaal vol te staan met tentjes van andere hikers. Dit is de eerste keer dat we onze slaapplek moeten wijzigen om deze reden😳. Gelukkig hebben we een paar honderd meter terug nog een paar goede plekken gezien. 

Dag 96.   2306 t/m 2347 

Voor we aan de dag beginnen moet Will eerst zijn schoen zien te repareren. De boven zijden is los aan het komen van de zool. Met een flinke hoeveelheid leukoplast probeert hij het geheel bij elkaar te houden. Het is nog drie dagen lopen voordat hij deze kan gaan vervangen. 

Het weer zit gelukkig wel mee. Het is niet echt warm, maar het zonnetje komt regelmatig achter de wolken vandaan. Net genoeg om in de middag pauze onze slaapzakken en tenten nog wat te laten drogen van de condens die er vannacht op gekomen is. 

Terwijl we door de bergen wandelen worden we zo nu en dan getrakteerd op een prachtig uitzicht op Mount Shasta. 

Dag 97.    2347 t/m 2389. 

Wanneer we de spullen aan het inpakken zijn komt er vanuit de bosjes een hert 🦌 aangelopen. Het dier staat wat te grazen en komt steeds dichterbij. Tot op een meter of vijf. Vanuit hier staat ze ons te bekijken tot we klaar zijn voor vertrek. 

De ochtend is het voornamelijk dalen tot we tegen de middag Mc Cloud rivier bereiken. Hier doen we aan de kant van het water de lunch. En laten we ook vandaag weer de tent en slaapzak drogen. Ook neem ik hier zelf een kleine dip in het koude water. 

Op het moment dat ik mijn tent weer aan het inpakken ben blaast een windvlaag het matje wat ik al zitpad gebruik de rivier in. Ik probeer het nog te redden maar heellaas, de stroming is er al mee vandoor 😪

De middag is ( zo als ondertussen gebruikelijk na een lange afdaling) weer een paar uurtjes klimmen. Toch hebben we hier maar weinig moeite mee. Ik kan goed merken dat ik wel wat kilometers in de benen heb de laatste maanden. En berg opwaarts gaat steeds een beetje makkelijker. 

Ook vandaag bereiken we weer tegen zeven uur onze slaapplek voor de nacht. 

Dag 98    2389 t/m 2416 

We staan iets vroeger op dan normaal om de 27 km naar het stadje Shasta af te leggen. Het belooft een makkelijk stuk te worden gezien we voornamelijk dalen. Onderweg passeren we de 1500 mile. Hier was nog geen monument voor gemaakt dus Will neemt even de tijd om dit te doen. 

Als we bij Soda creek road aankomen blijkt het nog niet zo makkelijk om een lift naar het stadje te krijgen. Er komt maar weinig verkeer langs. Gelukkig komt er wel dagelijks een bus. Maar dat is nog ander half uur wachten. 

Dus maak ik het me zelf maar makkelijk en doe een tukje langs de kant van de weg. Als de bus eindelijk komt zitten hier verschillende hikers in. Een er van “Rafaël” is ook onderweg naar de outdoor winkel en sluit zich bij ons aan. Hij doet maar een sectie van de trail en is vorig week gestart. 

Bij de winkel in Shasta hebben ze ruime keuze aan schoenen. Gezien ik best wel wat last van mijn voeten heb sinds ik de Altra’s heb probeer ik er ook maar een paar uit, en besluit ik terug te gaan naar een paar La Sportiva. 

Na de aanschaf van de nieuwe schoenen zoeken we een diner op voor een goede maaltijd. Natuurlijk letten we hierbij op de calorieën. Hoe meer hoe beter. 🤤

De bus die we genomen hebben om in Shasta te komen gaat heellaas niet helemaal terug naar de trail. We kunnen nog tot in het plaatsje Dunsmir komen. Vanuit hier proberen we de rest terug te liften als de locale sherif stopt. Hij bied ons aan om ons het laatste stuk te brengen. 

Tegen de tijd dat we terug zijn bij de trail is het al 21.00 en hebben we niet veel zin meer om de 10 km naar de dichtstbijzijnde campsite te lopen. Dus zetten we de tentjes op op een veldje pal naast de snelweg. Het zal geen rustige nacht worden vrees ik. 

Dag 99.    2416 t/m 2461

Rafaël heeft vannacht ook bij ons ge kampeert maar hij blijft deze morgen nog even in zijn tent liggen. Hij wil niet zo veel kilometers doen en heeft dus tijd genoeg. 

We lopen vandaag Castle Crags national forest binnen. In totaal stijgen we zo’n 1500 meter vandaag. Het is niet erg stijl en tijdens de klim worden we  getrakteerd op een zeer afwisselend landschap. Waar we beginnen in het dicht beboste komen we later ook wat meer velden met prachtige bloemen en bergmeren tegen. Ook zien we regelmatig Mt Shasta in de verte en de Castle Crags rotsformatie aan de andere zijde. 

De kampeer plek die we voor vanavond uitgekozen hebben bied een prachtig uitzicht op Mt Shasta. 

Maar ik duik al vroeg mijn slaapzak in. Eens kijken of we vannacht wat bij kunnen slapen 😴 

Dag 💯     2461 t/m 2511

Over vandaag valt er niet veel te vertellen. We starten op onze normale tijd. Doordat we eigenlijk de gehele dag tussen de bomen lopen is het uitzicht ook niet echt spannend. De trail ligt er over het algemeen mooi bij en er zijn ook geen erg stijlen stukken. In de middag begint het nog wel wat te regenen. Dit alles zorgt er voor dat we lekker vlot door stappen en als we om 18.30 de campground bereiken hebben we een mooi aantal kilometers afgelegd. 

Dag 101.    2511 t/m  2552

Al in de eerste kilometers van de dag lopen we Trinity alps wilderness binnen. En zo als het in de Alpen hoort begint het ook meteen te sneeuwen. Maar deze is al vrij snel verdwenen als het de grond raakt. Wel zorgt het voor een mooi uitzicht doordat het wel op de bomen blijft plakken. 

Waar de trail de afgelopen dagen geleidelijk omhoog en omlaag ging. Hebben we nu veel korte “stijlen “ stuken achter elkaar al de route langs de rotswanden stijgt en daalt. 

We zijn een groot gedeelte van de dag tussen de bomen uit. Waardoor we prachtig over de bergen weg kunnen kijken. 

Gelukkig klaart het tegen de middag even op. Net genoeg om de lunch te doen en de tent te laten drogen. 

In de middag miezert het wat en komen we op enkel plaatsen toch nog een dik pak sneeuw tegen. 

Als we s’avonds de tentjes hebben staan en bijna klaar zijn met het eten begint het te hagelen. 

Vlug zoeken ik beschutting in mijn slaapzak. 

Dag 102.  2552 t/m 2574

Wat een rustige wandeling naar het plaatsje Etna moest zijn blijkt een hele onderneming te worden. Dit stuk trail lijkt in jaren geen onderhoud meer gehad te hebben. De trail is op verschillende plaatsen behoorlijk overgroeid en er liggen tientallen doden bomen over het pad.

Voortgang is daardoor een stuk trager dan we hadden verwacht. Dat we ook nog enkele sneeuw velden tegen komen helpt natuurlijk ook niet mee. 
Uiteindelijk bereiken we de parkeerplaats waarvandaan we naar Etna kunnen liften. Het duurt niet lang voor we een lift gevonden hebben. We laten ons afzetten in het dorp en gaan opzoeken naar wat te eten. Overnachten doen we in een local motel wat extra korting geeft aan PCT hikers.