South Lake Tahoe naar Chester

Dag 78.   1755 t/m 1775 

Wat kan een keer douche en schone kleding toch fijn aanvoelen. 

S’morgens gaan we eerst ontbijt bij een koffie tentje. Daarna beginnen we aan onze taken lijst. Bij mij staat boven aan nieuwe schoenen en een andere water zak. 

Na enkele schoenen gepast te hebben is de keuze een setje Altra lone peaks geworden. 

Daarna naar de supermarkt. Om het in de rugzak te krijgen verwijderen we zo veel mogelijk verpakkingsmateriaal. Als dat gedaan is nog wat eten en onze dingen regelen die online dienen te gebeuren. 

Nog enkel spullen repareren en dan kunnen we terug naar de trail. 

Voor dat we hier eenmaal zijn is het al 17.00. Toch gaan we nog wel wat kilometers maken. Ik heb nieuwe trekking poles besteld en deze liggen klaar in Truckee bij het postkantoor. Dit is 100 km verder en het postkantoor sluit overmorgen om 14.00 voor drie dagen. 

De eerste kilometers van de trail lopen langs Echo Lake. Waarna het pad weer de bergen in loopt.  De laatste kilometers van de dag lopen we in het donker tot we een plek vinden om te overnachten. 

Dag 79.   1775 t/m 1831

We beginnen de  dag wat vroeger dan normaal. We zijn er op gebrand om flink wat kilometers te gaan maken vandaag. De eerste 12 kilometer zijn nog bedekt met sneeuw. Daarna kunnen een behoorlijk tijdje goed doorlopen. Aan het begin van de avond zijn we boven aan een berg in de Granite Chief wildernis. Hier doen we de avond maaltijd. Na het eten voel ik me fantastisch. De trail volgt gedurende acht kilometer de berg rug. Het waait flink en de duisternis begint in te vallen. Aan de ene zijde de ondergaande zon, aan de andere Lake Tahoe. We proberen zo snel mogelijk dit stuk af te leggen om voor dat het echt donker wordt van de berg af te zijn. 

Als we in het dal zijn heeft Will het na 51 km wel gehad. Ik wil nog een paar kilometers maken om dichter bij Truckee te komen. We spreken af dat Will me belt al hij daar aankomt. Als ik een uurtje later bij de volgende klim sta besluit ik het ook voor gezien te houden. Het is niet verstandig om in het donker een sneeuw bedekte berg op te gaan. 

Dag 80.   1831 t/m 1856

Het is vannacht gaan ijzelen. Ik had het al gehoord vanuit mijn tent dus sta ik extra vroeg op om de resterende 25 km naar Truckee af te leggen. Het is de tweede keer deze trip dat de regenjas aan moet. Er staat een redelijke klim te wachten waarna er een heel stuk over de rug van het gebergte volgt. Boven op de rug waait het stevig en voelt het koud aan 🥶Extra motivatie om door te lopen dus. 

Eenmaal bij de weg aangekomen die naar het dorp leid steek ik mijn duim op voor een lift. Na een half uurtje stopt er een dame met drie honden op de achterbank. Onderweg naar beneden klimt de kleinste ( een mops hond) bij me op schoot. In Truckee ga ik eerst langs het postkantoor om de trekking poles op te halen en om mijn ijsbijl en microspijks naar huis te sturen. 

Bij de locale buitensport winkel kan ik mijn versleten sokken kosten loos omwisselen. 

Aan het einde van de middag komt Will ook aan in het dorp en gaan we naar een pizza restaurant voor avond eten. 

Binnen zit een groepje van drie mannen die vragen stellen over onze reis. Als we aan het einde van de maaltijd de rekening willen vragen blijkt deze al door hun betaald te zijn. 

Om te overnachten zijn we van plan om terug te liften naar de trail en daar ergens te kamperen. Wat daar aan wel een nadeel is is dat onze tentjes nog drijf nat zijn van vannacht. We staan net aan de kant van de weg als er aan de andere zijde van de weg twee gasten roepen of we een warme douche willen. Daar sta ik wel voor open, voor we het weten zitten we bij een van hen in huis en mogen we daar over nachten. 

Dag 81.   1856 t/m 1880

Ik heb de nacht doorgebracht op de bank van Jake een van de gasten die ons gisteren opgepikt heeft. We hebben kunnen douche en een paar biertjes gedronken. Ik ben daarna als een blok in slaap gevallen. In de ochtend lijkt Jake nog niet wakker te zijn. Hij is gisteren nog op stap gegaan. We laten een briefje achter waarin we hem bedanken voor de goede zorgen en $20,-.  Dan gaan we opzoek naar ontbijt. 

Tegen de middag liften we pas terug naar de trail. 

Het is een mooie dag en er zijn zeker vlak bij Donner pas zijn er veel klimmers op de rotsen. 

Als we eenmaal een paar kilometer onderweg zijn wordt het landschap toch weer wit om ons heen als we door de bebossing lopen. En dat blijft voornamelijk zo tot we onze kampeer plek bereiken. 

Dag 82.    1880 t/m  1917

De ochtend begint zo als we geëindigd zijn. In de sneeuw dus. Het terrein is gelukkig wel relatief vlak maar dat voorkomt niet dat ik toch weer een paar keer onderuit glijd.  Ik heb het zo gehad met deze omstandigheden dat ik overwegen om de volgende sectie over de weg af te leggen als dit zo blijft. 

Gelukkig steken we net voor de middag een berg rug over naar de zuidelijke zijde waardoor de omstandigheden in één keer een stuk aangenamer worden. 

Als we in de middag ook nog een wandelaar tegen komen die in zuidelijke richting loopt en die verklaard dat de trail tot Siërra city goed begaanbaar is,  wordt mijn humeur weer een stuk beter. 

Overnachten doen we aan Milton creek. Hier zijn een paar kampeer plekken aan de zijde van het riviertje. 

Dag 83.     1917 t/m 1943

We zijn maar enkele kilometers verwijderd van Siërra city. De plek waar we wat inkopen willen doen en waarvandaan Will enkele spullen naar huis wil sturen. Het blijkt een makkelijk wandeling te zijn. Waarbij we steeds meer tekenen van beschaving zien. Hierdoor krijg ik het idee dat de Siërra’s nu echt achter ons liggen en we het noorden van Californië in lopen. 

Sierra city is overigens een oud mijn dorpje. En zo ziet het er ook uit. Overal staan oude gebouwen en ook in de lokale supermarkt lijkt de tijd stil te hebben gestaan. 

Als we hier een belegd broodje bestellen wordt de bakplaat opgestart en na een kwartiertje komt de eigenaar af met een verrukkelijk pastrami broodje waar het vet aan alle kanten uit druipt. 

We wouden deze eigenlijk mee nemen voor de avond maaltijd, maar dit is zo onmogelijk te vervoeren in onze rugzak. Dus zit er niets anders op dan nog maar een ontbijt te doen 😋. Net buiten het dorp staat er een klim van 10 km op ons te wachten.  Door de vele haarspeldbochten en het lossen gesteenten is het opletten waar je loopt. 

Onderweg komen we een groepje Taiwanese tegen. Als we uitleggen wat we aan het doen zijn willen ze met ons op de foto en krijgen we een zak snoepjes in onze hand gedrukt. 

We bereiken al vroeg onze kampeer plek. Dit maal niet zomaar langs de trail. Maar een echte campground met toiletten, tafels en afval containers. Ook wel eens fijn. 

Dag 84.    1943 t/m 1983

We willen vanavond bij Whiskey spring overnachten, zo dat we er een gezellige avond van kunnen maken.🥃 Dat is enkel nog wel een aardig eindje stappen. Gelukkig is de sneeuw de laatste paar dagen aan het afnemen. En het grootste gedeelte van de dag lopen we door dicht begroeid dennen bossen. Af en toe steken we boven de bosrand uit of moeten we een besneeuwde hellingen traverseren. Enkel kilometers voor onze kampeer plek houd Will in eens halt. Voor ons zit er op zo’n 50 meter een beer in de bossen. Het beest gaat er snel vandoor als hij ons in de gaten krijgt. Super tof natuurlijk, tot je je bedenkt dat ik vanavond hier vlakbij in mijn tentje lig. Wat ik ook niet wist is dat zwarte beren niet zwart hoeven te zijn. 

Voor de zekerheid hangen we ons eten vanavond een flink stuk van de grond in een boom. 

Whiskey spring blijkt overigens geen whiskey te bevatten maar enkel water. Kleine tegenvaller 😢

Dag 85.  1983 t/m 2028

Na een nuchtere nacht staan we rond half acht klaar voor vertrek. Net op dat moment komt Chimney aangelopen. Een kerel die we voor het eerst zagen in Kennedy Meadows zuid. Samen met hem lopen we het eerst stuk op. Al snel komen we in een bosbrand gebied uit. Er zijn hier enkel stukken van de trail die ontbreken door dat deze vernietigd is door de branden. Rond de middag nemen we pauze voor de lunch. Chimney besluit door te lopen. In de middag hebben we een lange klim voor ons. Door dat ook hier de branden huis gehouden hebben ontbreekt het op veel plekken aan schaduw, het is behoorlijk warm aan het worden en ik merk dat mijn lichaam hier nog aan moet wennen. Dus laat ik Will voor op gaan en loop zelf op mijn eigen tempo omhoog. 

Bij de top is er een mooi stuk uitstekend rots die zich perfect leent om weer eens te cowboy campen. 

Dag 86.    2028 t/m 2043

Ik heb bezoek gehad vannacht. De handvaten van mijn nieuwe trekking poles zijn aangevreten en ik ben een gaiter voor mijn schoenen kwijt.  Lekker begin van de dag dus. 

Het is nog maar een klein stukje naar Bucks summit. Hier kruist de trail de weg die ons naar het stadje Quincy kan brengen. Na een kwartiert hebben we een lift te pakken die ons naar het centrum brengt. Eerst eens wat te eten vinden. 

Na de vroege lunch gaan we opzoek naar de locale barbier voor een hoog nodig knip beurt. 

Verder heb ik enkele dagen geleden al contact gehad met een trail angel hier in het dorp waar we de nacht mogen verblijven. Ze komt ons ophalen bij de supermarkt na dat we onze inkopen hebben gedaan. 

Debra een vrouw van begin 60 zegt al 15 jaar hikers op deze manier vooruit te helpen. 

Bij haar aangekomen kunnen we  onze was doen en een douche nemen. 

We mogen van haar keuken gebruik maken, en dus maak ik voor vanavond pasta carbonara. 

Debra gaat al vroeg naar bed en Will en ik kijken nog een film voor we ook naar bed gaan. 

Dag 87.     2043 t/m 2071. 

In de ochtend zet Debra koffie voor ons en maakt een heerlijk ontbijt. Verder staat ze er op burrito’s voor ons te maken voor de lunch en wil ze ons terug brengen naar de trail. 

De goedheid van sommige mensen blijft me verbazen. 

Voor we vertrekken zet ik mezelf en mijn rugzak eens op de weegschaal. Mijn base weight voor mijn rugzak is van 9.2 kg naar 8 gegaan. Zelf ben ik zo’n 7 kg kwijt geraakt. 

Eenmaal terug op de trail zetten we koers voor Belden een klein gehucht zo’n 19 mile verder op de trail. Dit gebied is vorig jaar hard getroffen door bosbranden waarbij bijna 400000 hectare zijn afgebrand ( dixi fire) 

De restanten hiervan zijn duidelijk te zien. 

En hier zullen we de komende dagen nog veel doorheen lopen. 

Belden ligt aan de north fork feather river. En is eigenlijk niet meer dan een oud RV park met een paar gebouwen. Aan de andere zijde van de rivier staat een oude houten toren. Hier besluiten we vannacht in te overnachten.  

Dag 88.    2071 t/m 2106

Het heeft de hele nacht geregend. Ik zelf heb het droog gehouden, maar Will moest halverwege de nacht verhuizen doordat het dak boven hem lekte. 

Het regent nog als we vertrekken. We volgen de trail gedurende 22 kilometer omhoog voor we een top bereiken. Onderweg komen we een crew tegen van de pcta. Zij zijn delen van de trail aan het herstellen die tijdens de branden vernietigd zijn. 

Het is wel een treurig gevoel om al die verkoolde bomen om ons heen te zien. En doordat het ook nog wat regen wordt dit  alleen maar versterkt. 

We lopen door tot we rond half zeven een plek vinden voor de nacht. 

Dag 89.    2106 t/m 2142

Na het ontbijt beginnen we aan de 36 kilometer naar Chester. We lopen nog steeds tussen de verkoolde bomen door. Maar toch hebben we een klein feestje te vieren. Na 25 km doemt er langs de trail een bescheiden betonnen paaltje op wat het midden van de PCT markeert. Het heeft me 89 dagen gekost, maar ik ben eigenlijk op de helft. 

We nemen even een momentje van rust om het op ons in te laten werken en om de trail registration te tekenen. 
Hierna vervolgen we de trail naar Chester. In het dorp aangekomen kunnen we terecht bij de locale kerk. Waar we in de achtertuin mogen verblijven.