Mammoth naar South Lake Tahoe

Dag 59 t/m  62

We verblijven een nachtjein the Mammoth inn

waar we genieten van een warme douche en waar we onze natte spullen kunnen uithangen. In de ochtend nemen we onze tijd voor het ontbijt en lopen we even later naar de wasserette. Terwijl onze was in de machine zit nemen we een bak koffie en bekijken we de weersomstandigheden voor komende week. 

Deze zien er niet best uit. Er wordt een koude front verwacht in de komende dagen met temperaturen tot -20 in de nacht en tot 30 cm aan sneeuw. 

Dat is ver beneden de temperatuur die mijn slaapzak aankan. Toch hebben we beide ook de drang om verder te hiken. We besluiten het nog even af te kijken en onszelf de tijd te geven een besluit te nemen.  We boeken nog een nachtje in een hotel in Mammoth en spenderen de dag aan eten, rondkijken en wat defecte spullen vervangen. 

S’avonds in het hotel bespreken we onze opties. Hoewel we beide graag verder zouden lopen zijn we het ook eens dat het wellicht verstandiger is het slechte weer afgewachte.  

We besluit terug te liften naar Bishop. Daar kunnen we terecht bij het hostel waar we vorige week ook verbleven hebben. En het weer is er beter gezien het een stuk lager ligt. 

Bij het hostel aangekomen zien we veel oude bekenden terug waaronder Jedi en Cuppa.

De eerste dag hagen we wat rond in het dorp. En gaan we naar de locale brouwerij. In de avond maken we samen met enkele andere hikers zelf een maaltijd in de keuken van het hostel. 

De volgende ochtend spreek ik een paar klimmers uit Zwitserland die hier in de buurt gaan bolderen. Na een paar minuten praten vragen ze of ik zin heb om mee te gaan. Daar kan ik natuurlijk geen nee tegen zeggen en vraag of Will ook mee kan. 

We huren een paar klim schoenen in de locale gym en weg zijn we. 

Het blijkt een van de grotere bolderfeelds van Amerika te zijn.  Hier spenderen we de dag door verschillende routes te proberen. 

Dag 63.     1454 t/m 1455

Cuppa maakt me wakker en vraagt of ik mee ga ontbijten. Even later vertrekken Cuppa, Bildabear, Honey en ik richting een Bakkerij in het dorp. Hier kun je ook wat eten. Even later komt Jedi ook binnen gelopen. Onze oude groep is weer compleet voor even.

Na gegeten te hebben lopen we terug naar het hostel. De tas pakken en de laatste dingetjes regelen voor we op pad gaan. Honey en ik lopen het dorp uit een steken onze duim op. Na een minuut of 10 stopt er iemand die ons terug naar Mammoth wil brengen. We stoppen nog even in het centrum om nog een hapje te eten voor aan de wandeling terug naar de pct beginnen. Er ligt inderdaad een stuk meer sneeuw dan vrijdag toen we de berg afkwamen. 

Als we eenmaal terug op de route zijn zetten we onze tentjes op op de eerste sneeuw vrije camper plek. 

Dag  64     1455 t/m 1485 

Het is koud geweest vannacht. Om mijn voeten warm te houden heb mijn dons Jack in mij slaapzak gedaan en daar mijn voeten ingedaan.  Ook mijn schoenen moet ik weer even boven de brander houden voor ik ze aan kan doen. Als we eenmaal onderweg zijn lijkt de er op veel plaatsen minder sneeuw te liggen dan ik had verwacht. Haden we dan toch een dat eerder kunnen vertrekken?? Het uitzicht is weer fantastisch en voor ik het weet zitten we al weer aan de lunch. We zijn weer een minuut of tien aan het lopen als me in eens te binnen schiet dat mijn sokken nog in de boom hagen bij onze lunch plek. Die hingen daar te drogen. Na een sprint om ze te halen kunnen we weer verder. Bij het bereiken van de kampeer plek die we voor ogen hebben blijkt alles onder een dik pak sneeuw te liggen. 

Na nog een halfuurtje zoeken vinden we een plek, niet ideaal maar het moet maar voor vannacht. 

Dag 65.    1485 t/m 1517

Donoheu pas dient nog overgestoken te worden. De laatste pas boven de 3200 meter op deze sectie. Zo als gebruikelijk ligt de klim naar de pas vol met sneeuw. al ben ik wel een beetje verbaasd als ik boven aan kom. Ik had de klim veel zwaarder ingeschat en deze pas omhoog is me dus best mee gevallen. Ook bij het naar beneden gaan hebben we al snel vaste grond onder onze voeten 👣. We dalen verder de vallei in waar de trail zelfs relatief vlak loopt. 

De trail staat hier enkel wel op veel plaatsen blank van het smelt water. Tegen het einde van de dag bereiken we Tuolumne. Hier kruisen we ook de weg die naar Yosemite Vally leid. Heellaas is deze weg nog afgesloten wegens werkzaamheden. 

Maar we vinden wel een mooie kampeer plek met tafels en toiletten. 

Dag 66

We verlaten de pct voor een paar dagen. We nemen de splitsing van de John Muir trail naar Yosemite Vally. Maar het blijkt een verschrikkelijke route te zijn om er te komen. De eerste 8km zijn prachtig, maar daarna komen we weer in de sneeuw terecht.

De volgende 15 km is veel berg op, diepe sneeuw en slecht te navigeren. Ik ben me echt aan het afvragen waar we aan begonnen zijn. Maar gezien we nog maar voor twee dagen eten hebben kunnen we ook niet doorlopen naar het volgende dorp. We ploeteren door en pas tegen 15.00 uur kunnen we aan de afdaling naar de vallei beginnen. Het is een lange stijle route naar beneden. Die hoe verder we afdalen steeds mooier wordt. Onderweg komen we nog een groepje van vier herten tegen die zich niets aantrekken van onze aanwezigheid. 

Ook komen we steeds meer mensen tegen die hier een dag wandeling aan het maken zijn. Als we om 20.00 eindelijk bij de camping op de bodem van de vallei zijn blijkt alles vol te zijn. 

Het begint ook al bijna donker te worden en we hebben ook nog niets gegeten. Ik neem het initiatief om een rondje over de camping te doen om te vragen of we bij iemand op hun kampeer plek er bij mogen komen staan. 

Na een paar keer vragen mogen we ons tentje opzetten bij een stel dat met hun camper heel Amerika door aan het reizen is. 

Dag 67 / 68 

We verplaatsen onze tentjes naar een camping waar er wel plaatsen zijn. Doen wat inkopen en de was en lopen dan naar de voet van El Capitan. De bekendste rotswand ter wereld voor klimmers. We blijven een tijd kijken hoe verschillende klimmers hun weg omhoog maken over deze immense rotspartij. Als we terug aan het lopen zijn zijn Will en ik er van overtuigd dat we Alex Honnold voorbij zien rijden. 

De tweede dag in het park willen naar een van de vele rots toppen lopen. Heellaas blijkt de route die wij voor ogen hadden halverwege afgesloten te zijn. En omdat we eigenlijk wel genoeg gelopen hebben de afgelopen weken huren we een paar fietsen en verkennen op deze manier het park. 

S’avonds maken we nog hamburgers 🍔 boven een open vuur. 

Op dag 69 liften we naar Lee Vining. Een dorpje aan de andere zijde van de Siërra’s en de dichtstbijzijnde plaats om weer op de plek te komen waar we de pct verlaten hebben. Het is een onderneming die de hele dag in beslag neemt. Ook omdat we onderweg nog inkopen moeten doen voor de komende 4 dagen. 

Het kost ons drie keer liften om de pakweg 300 kilometer af te leggen. 

Onze laatste rit is zelfs zo aardig om ons zo ver als hij kan de weg op te rijden richting Tuolumne. 

Dag 70.    1517 t/m 1548

We hebben nog een wandeling van bijna twee uur over een asfalt weg voor we Tuolumne bereiken. Na vier dagen staan we weer op het punt waar we de pct verlaten hebben. 

Het grootste gedeelte van de ochtend is de trail relatief vlak en vrij van sneeuw. We kunnen dan ook goed doorlopen. 

Dat veranderde als er in de middag enkele rivieren overgestoken dienen te worden. Door de warmere temperaturen komt er veel smelt water van de bergen af en is de stroming erg sterk. Het duurt dan ook iedere keer weer even voor we een plek vinden waar we “ veilig” over kunnen steken. De laatste kilometers van de dag brengen we weer door in diepe sneeuw. Wat er voor zorgt dat we pas na acht uur onze kampeer plek bereiken. 

Dag 71.     1548 t/m  1577

Voortgang was wederom moeilijk vandaag. Ik had de hoop dat we op de sectie tussen Bishop en Mammoth het ergste wel gehad hadden. Maar dat blijkt niet het geval. We zitten dan gemiddeld wel een stuk lager, maar in de bebossing waar we nu veelal doorheen lopen blijft de sneeuw een stuk langer liggen. Dat in combinatie met het warmere weer zorgt ook voor veel smelt water waardoor er op veel plaatsen stroompjes ontstaan en de rivier een stuk hoger en krachtiger zijn. We lopen dus constant met natte voeten rond. Nu heb ik wel mijn waterproef sokken aan. Maar deze beginnen tegen het einde van de dag voor irritatie boven mijn tenen te zorgen. 

Vandaag is het dan ook voor het eerst dat we eerder stoppen dan de geplande kilometers. Als vroeg avond nog een steile besneeuwde rivier beding moeten volgen. En deze vervolgens ook nog oversteken door er doorheen te waden. Geloven we het wel voor vandaag. Als we aan het avond eten zitten is de duisternis al ingevallen. 

Dag 72.    1577 t/m 1611

Van de trail zien we enkel af en toe een glimp vandaag. Het meeste ligt nog verstopt onder de sneeuw. En hoewel ik het poste holen en het ge glibber en ge glij echt aan het vervloeken was de laatste dagen. Vind ik er nu wat meer berusting in. Al is het nog steeds niet mijn favoriete oppervlak om over te lopen. 

Aan het begin van de middag steken we Falles creek over. Een knie diepe rivier die we de komende 16 km stroom opwaarts gaan volgen. 

Aan de andere zijde aangekomen vinden we een mooie rots om te lunchen en onze spullen wat te laten drogen. 

Terwijl we hier aan het eten zijn komt er vanuit de bossen een hert aangelopen dat op enkele meters van ons vandaan begint te grazen. Het beest kijkt ons af en toe aan, maar stoort zich verder niet aan onze aanwezigheid. 

We vervolgen onze tocht stroom opwaarts waar we uiteindelijk Dorthy lake pas oversteken. Hier bereiden we ook alvast onze avond maaltijd. We willen morgen in Kennedy Meadows  north aankomen en om te zorgen dat we hier tijdig zijn besluiten we vanavond wat langer door te lopen. Wat ook hierbij helpt is dat het nog maar enkele kilometers is voor we de 1000 mile bereiken. 

Als we mile 1001 gehaald hebben is het ondertussen al 22.00 uur. Tijd om het voor gezien te houden vandaag. 

Dag 73.    1611 t/m  1636

We willen wat vroeger beginnen dan normaal. Het is nog maar 25 km naar Sonora pas. De plek waar de trail de weg kruist naar Kennedy Meadows north. En waar ik afscheid mag nemen van mijn bear can ester. Tevens zou daar om 15.00 uur een shuttle zijn die hikers de  10 mile naar het dorp brengt. 

Ook deze ochtend zijn mijn schoenen en de sokken van gisteren stijf bevroren.  Deze dienen dus eerst een beetje ontdooit te worden boven de brander. 

Al meteen vanaf dat we vertrekken probeer ik er de pas in te houden.  We moeten nog een berg rug oversteken van 3200 meter, en de laatste dagen lag ons gemiddelde niet erg hoog. 

De eerste 8 km zijn zo voorbij. Daarna begint de lange klim naar boven. Onderweg moeten we nog enkele sneeuw velden schuin oversteken, maar door de zon zijn deze al verraderlijke glad. 

Eenmaal boven blijven we een aantal kilometer op ongeveer gelijke hoogte, als de trail langs enkele bergtoppen slingert. Overigens ligt hier dan weer nagenoeg geen sneeuw meer, waardoor we redelijk door kunnen stappen. 

Om bij de weg te komen moeten we een flink stuk dalen. Hier is de trail wel weer volledig verdwenen. Wel zien we enkele skie sporen lopen. Alleen om daar te komen moeten we eerst nog een stuk schuin oversteken. 

Hierbij kom ik ten val en glijd steeds sneller naar beneden. Zo vlug ik kan duw ik mijn trekking pole in de sneeuw om me af te remmen.  Deze raakt hierbij verbogen maar brengt me wel tot stilstand. 

We dalen verder af. Maar bij de weg aangekomen blijkt de shuttle niet te rijden. 

Als ik mijn duim opsteek stopt de eerste auto die voorbij komt. 

In Kennedy Meadows aangekomen genieten we van een welverdiende maaltijd en kampeer we op de naastgelegen campground. 

Dag 74.   1636 t/m 1653

De spullen zijn weer op ge laden, en na een goed ontbijt pak ik mijn tentje in en liften we terug naar de pas waar we gisteren de trail verlaten hebben. Dit keer duurt het bijna drie kwartier voor iemand stopt die ons naar boven wil brengen. Waardoor het al middag is voor we beginnen met lopen. 

Vanuit de pas is het eerst 300 hoogte meters naar boven voor we aan een lange afdaling beginnen. 

Will heeft er niet zo veel zin in vandaag, en als hij beneden aangekomen is en een plek ziet stelt hij voor om te stoppen. 

Ik vind het daar nog net te vroeg voor en stel voor om door te lopen naar de volgende site, die volgens onze app en mooi uitzicht zou moeten hebben. 

Hij gaat akkoord, en 40 minuten later zijn we bij de beoogde plek. 

Als we net onze tentjes hebben staan komt Puma aangelopen. Een kerel die we voor het eerst gezien hebben nog voor de Siërra’s. 

We maken nog een kampvuurtje waarna we onze maaltijden bereiden. 

Om negen uur is het wel mooi geweest en gaat iedereen naar bed. 

Dag 75.   1653 t/m 1687

Puma is al voor ons vertrokken. Gedurende de dag komen er steeds meer drogen plekken trail. Wat bemoedigend aanvoelt. Als we een berg rug oversteken zien we zelfs een geheel sneeuw vrije vallei voor ons verschijnen 😎 

Heellaas is onze vreugde van korte duur. Niet veel later lopen we de bebossing weer in en zijn we weer aan het post-holen. Onderweg passeren we Puma nog een paar keer. Die besluit uiteindelijk dat het wel mooi geweest is voor vandaag en zet aan het einde van de middag zijn tentje op. Will en ik ploeteren nog een paar uur door, maar ook Will geeft op een zeker punt aan dat hij er genoeg van heeft, dus zoeken we een drogen plek waar we de nacht kunnen doorbrengen. 

Dag 76.    1687 t/m 1724

Het voelt als eenfeestdag vandaag !!Dit is de eerste dag sinds lange tijd dat meer dan 50% van de trail te zien was. In de ochtend vertrekken we nog in de sneeuw. Maar na een kilometer of 5 krijgen we voor ons de trail te zien die zich een weg langs het gebergte omhoog werkt. Ook hier zijn nog wel enkele stukken wit. Maar lang niet zo veel als de afgelopen weken. Het is verbazend hoe zo iets kleins je humeur op kan krikken. 

En om dit te vieren besluiten we vanavond te overnachten op een plek die telefoon bereiken zou hebben. 🥳 En het uitzicht is er ook niet slecht. 

Onderweg daar na toe glijd ik nog wel een keer uit waarbij mijn trekking pole door midden breekt. 

Dag 77.     1724 t/m  1755

Het feestje van gisteren was van korte duur. 😭Het grootste gedeelte van de dag is het weer wit om ons heen. Wat erg jammer is. Ik ben ondertussen zo klaar met de sneeuw dat het moeilijk is om de schoonheid van de natuur om ons heen te zien. Het is vandaag dan ook voor het eerst dat de gedachte bij me opkomt of het niet beter was deze sectie over te slaan en er op terug te komen als het wat meer gesmolten is. 

Maar het zou nu niet meer lang meer moeten duren voor dat het echt voorbij is. 

We komen vandaag ook aan in Lake Tahoe south. En daarmee bereiken we het einde van de Siërra’s sectie op onze app. 

Als we highway 50 bereiken zit de dag wandelen er op. Vanuit hier liften we naar een hostel in Tahoe waar we enkele oude bekende tegen het lijf lopen, en waar we kunnen genieten van een hoog nodige douche 🚿 ( niet meer gehad sinds Mammoth)en onze spullen kunnen wassen. 

Ook zal ik hier weer opzoeken moeten naar nieuwe schoenen 🥾